„Dziwny jest ten świat,
gdzie jeszcze wciąż
mieści się wiele zła.
I dziwne jest to,
Że od tylu lat
Człowiekiem gardzi człowiek.”
Tak śpiewał kiedyś Czesław Niemen, a słowa jego piosenki – gdy się nad nimi głębiej zastanowimy - zamiast tracić na aktualności, z każdą kolejną dekadą, nabierają ponadczasowej wartości. Przykre to, ale prawdziwe. Wszelkiego rodzaju zło, pogarda dla Boga, dla życia, wartości i dla drugiego człowieka codziennie, coraz brutalniej, wciska się w naszą przestrzeń. Widać to szczególnie w polityce, gdzie namnożyło się wszelkiego rodzaju politycznych oszustów, ja nazywam ich klonami lisa Witalisa, którzy od lat wciskają nam kit, wykorzystują, a dla osobistych korzyści, zdobycia władzy i pieniędzy, są w stanie, gdyby to tylko było możliwe, podpisać porozumienie nawet z samym Belzebubem.

Klony lisa Witalisa

Był raz w bajce „Brzechwa dzieciom”

Taki wielce sprytny lis,

Co to misie karmił śniegiem,

A sam, szelma, kury gryzł.

A i u nas, w młodym gaju,

Się pojawił jego klon.

Choć nie może być ten sam,

Mówią: kubek w kubek – on!

Ech mój lisie – Witalisie.

Jesteś kłamcą, widzi mi się!

Więc zabieraj swe manatki,

Choć masz język piękny, gładki...

Jesteś z nienawiści chory,

Więc uciekaj do swej nory.

I przesiaduj tam dni cztery,

Aż wyleczysz się z „cholery”.

I przestaniesz podle judzić

I niesnaski w lesie budzić.

Bo masz już srebrników tyle,

Że wystarczy na daktyle...

Choćbyś gryzł je całe życie –

W lesie, w norze, no i skrycie...

Choćbyś karmił nimi „szpaki”,

Nie wywołasz większej draki!

Bo niedźwiedzie, rysie, wilki...

Znają już te twoje „szpilki”.

I umizgi, i podchody...

I uśmiechy ryżej brody.

Więc nikogo nie oszukasz,

Choćbyś był, jak pewien szczupak.

Co to kiedy puścił bąka,

To się chwilę później jąkał.

Ale ryby zrozumiały,

Że to był oszuścik mały.

Tak i ciebie rozszyfrują

I futerko „wygarbują”!