Z przymrużeniem oka o miłości, Biedzie i pieniądzach...

Jakkolwiek by na to nie patrzeć, świat, w którym żyjemy jest bardzo brutalny i pełen niesprawiedliwości...

Pewien profesor, który kiedyś uczył mnie filozofii - nawiasem mówiąc doskonały wykładowca i świetny gawędziarz - uważał, że już na samym starcie nie jesteśmy równi... 

- Każdy człowiek - powiadał - nawet najskromniejszy, pomimo tej nierówności, ma jednak jakiś talent. Jeden do nauki, inny do kochania,  a jeszcze inny do zarabiania pieniędzy, podczas gdy jego sąsiad, o wiele pracowitszy i często uczciwszy, choćby i urobił sobie ręce do łokci, nigdy nic nie potrafi odłożyć. Ale są także tacy, którzy, lepiej od innych, potrafią pieprzyć bzdury. I ci, najczęściej, zwłaszcza we współczesnych czasach, zostają politykami.

A zatem roztrząsając problemy tego świata - a szczególnie to, dlaczego jedni maja powodzenie u kobiet, a inni nie - doszedłem do takiej oto zabawnej konkluzji (o ile tak to można nazwać):

Bieda w Miłości nie pości!

Był raz sobie Taki Bieda,

Taki Bieda biedziusieńki.

Choć w kieszeni nie miał grosza,

Stale chodził na panienki.

Hej ty Bieda, hej ty Bieda

Tobie żadna rączki nie  da!

Chyba, że się ustatkujesz,

Złotem portfel napakujesz!

A dziewczyny go kochały,

Na herbatkę zapraszały.

Czasem też, może z litości,

Zanocować pozwalały.

Hej ty Bieda, hej ty Bieda

Bez pieniędzy żyć się nie da!

Bez pieniędzy żyć się nie da,

Musisz wiedzieć o tym, Bieda!

Ale Bieda śmiał się z tego

I do pracy też nie chodził.

Za to wszystkie panny w mieście

Wręcz na pasku swoim wodził.

A czasami też mężatki

Do niego się uśmiechały.

Bo był chłopak bardzo sprytny,

do kochania doskonały.

Więc powiedział kiedyś Bieda:

Bez miłości żyć się nie da!

Bez miłości żyć się nie da!

Wiedział o tym dobre  Bieda.