JA Z TUWIMEM

Ja z Tuwimem wino piłem

I wesoło sobie żyłem.

Ech – nieprawda, mi powiecie.

Cóż, przeprasza, nic nie wiecie.

Siedzę ja raz pry stoliku,

Twoje zdrowie, Stary Byku...

Do Tuwima tak powiadam,

Chociaż wcale z nim nie gadam.

I wychylam strzemiennego

Ku pamięci Wieszcza tego...

A On od mnie się uśmiecha, mówi:

Stary – toniesz w grzechach.

Lecz ja też święty nie byłem

I za ludzkość tęgo piłem.

Teraz siedzę tutaj w niebie,

Piszę wiersz, także dla ciebie.

Choć powodów nie brakuje,

Człowiek na człowieka szczuje.

Pij z umiarem drogi brachy,

Po kusztyczku, nie ma strachu.

Choćbyś mieszkał i w pałacu,

Nie chcesz przecież żyć na kacu.

Choćbyś mieszkał w kurnej chacie,

Honor musisz mieć, Mój Bracie!

Wiesław Hop

Bircza, dnia 06.01.2024r.

I właśnie o ten honor chodzi, którego w nas dzisiaj coraz mniej. Mam nadzieję, że kiedyś to się zmieni, ale teraz jest tak, że jedni chcą zagarnąć wszystko, a innym odmawiają nawet prawa do zwyczajnej egzystencji – do życia.