PODWYŻKI, SPÓŁKI I SPADOCHRONIARZE (satyra)

Były gliniarz na tropie „polityczno-gospodarczych i społecznych” absurdów. Satyrycznie, z humorem o otaczającej nas kulawej rzeczywistości.

PODWYŻKI, SPÓŁKI I SPADOCHRONIARZE (satyra)

Z prośbą w ręku stoję o podwyżkę, bracie.

Dusza na ramieniu, mocno ciasne gacie.

Pan PREZES się spóźnia - długo obiaduje.

Kieliszkiem reńskiego bażanta futruje.

Aż wreszcie się zjawia, chłop to jest nie lada.

Ma brodę i wąsy i do rzeczy gada...

A gdy w końcu moja minuta wybiła,

Jakaś pchła szachrajka gościa ukąsiła.

Mówi: Ja ci nie dam pensji podwyższenia,

Bo ta nasza spółka jest jak chuda gienia.

I jak chuda gienia, chociaż obiecuje,

Ledwie apanaże RADY obstaluje.

PREZESI– CZŁONKOWIE się wyżyłowali,

Gdy na swych dyplomach tutaj lądowali.

„Kolegium Tumanum” – to drogo kosztuje,

Teraz każdy mocno głód pieniądza czuje...

A więc idź popracuj z rachunkiem sumienia,

Za dwa lata wrócisz, świat się przecież zmienia.

Wstaję i wychodzę jak burak czerwony,

Haruję sumiennie i mocno skruszony...

Po dwóch latach wracam – nowy PREZES siedzi.

Bażanta futruje, stroni od gawiedzi.

A na spadochronach inni już CZŁONKOWIE

Z „Kolegium Tumanum” wiszą mu na głowie!!!

Wiesław Hop

Pogórze Przemyskie, dnia 29.12.2025 r.