Wszystkich, którzy mają poczucie humoru, dużo wyrozumiałości i „mocne nerwy”, zapraszam do lektury mojej leśnej satyrycznej bajeczki OSIOŁ I SKUNKS w łagodniejszej wersji.

Wczoraj, podczas rąbania drewna na opał, bo lato już się kończy, tak jakoś sama ułożyła mi się w głowie. Zapisałem ją na jakiejś kartce, no i jest. Dobrze jeżeli kogoś rozśmieszy, a jeszcze lepiej, gdy zachęci do refleksji.

OSIOŁ I SKUNKS

Pewien skunks,

Jak powiadacie,

Sfajdał się

We własne gacie.

Pytam, czemuś

Ty to zrobił

I tak szpetnie

Się „ozdobił’?

A do tegoś

Las zasmrodził.

Jak ty teraz

Będziesz chodził?

A on skrobie się

Po czole

I powiada:

Ty osiole!

Jam jest

Zwierzak postępowy,

Robię jak

Unijne krowy.

Dyrektywy zaś

Są takie,

By załatwiać

Się okrakiem.

Przy tym spodni

Nie zdejmować.

Za to głowę

W piasek chować.

Wszak w zwierzęcym

Parlamencie

Modne jest dziś

Top – pierdnięcie.

Co tu robić?

Trudna rada.

Z „mądrym” skunksem

Nie pogadasz.

Wolę ja być

Osłem zwany

Niż przez

Unię wydymany!